ფილოლოგიის ძველი ქართული ტრადიცია მოიცავს ტექსტის კომენტირების, თარგმნის, ტექსტოლოგიური აპარატის შემუშავებისა და გამოსაცემად მომზადების მწიგნობრულ პრაქტიკას. ამასთანავე, ამტრადიციას აქვს მკვეთრად გამოხატული კონცეპტუალური ასპექტი, რომლის შესწავლა წინამდებარე კვლევა-ძიების მთავარი საგანია. ამ ტრადიციის პირველწყაროებია ქართველ მთარგმნელ-რედაქტორთა მეტატექსტები, ანუ ძირითად ტექსტზე დართული კომენტარები, განმარტებები და სქოლიოები. X-XI საუკუნეებიდან მეტატექსტებზე მუშაობის პროცესი სისტემურ ხასიათს იღებს; შესაბამისად, ყალიბდება ძველი
ქართული ფილოლოგიური დისციპლინა, ტექსტის კვლევის მეთოდოლოგია, ტექსტოლოგიური აპარატი: წინაბჭე, თავისა და ბოლოჲსა ანდერძი, შეისწავენი და განსაზღვრებაჲ განჩინებითურთ და სამეცნიეროჲ ესე. მთარგმნელობითი, საზოგადოდ, ფილოლოგიური საქმიანობა X-XI საუკუნეების მეტატექსტების შექმნამდე გაცილებით ადრე დაიწყო.
საკმაოდ გრძელი გზის გავლა აღმოჩნდა საჭირო, ვიდრე თარგმნა, კომენტირება, განმარტება ან ტექსტის გამოსაცემად მომზადება მხოლოდ შემთხვევით დაკვირვებასა და პრაქტიკულ გამოცდილებაზე დამყარებული საქმიანობიდან სისტემატიკის კანონებით რეგულირებულ ფილოლოგიურ დისციპლინად ჩამოყალიბდებოდა.

რუსთაველის ფონდის გრანტის ფრაგლებში გამოქვეყნებული წიგნის სრული ელექტრონული ვერსია შეგიძლიათ იხილოთ: